فقدان رویکردی پرسشگرانه در برنامه‌ریزی و مدیریت شهری – که باید بر اساس چارچوب‌های اجتماعی و ارزش‌های انسان‌محور استوار باشد – تا حد زیادی تحت تأثیر همین مرزها قرار دارد. این نادیده‌گیری منجر به بروز مسائلی حیاتی همچون نظامی‌سازی شهری، تأثیر جنگ بر شهرها، برده‌داری مدرن، خشونت و انکار جمعی، بیگانگی اجتماعی، قطبی‌شدن، تبعیض و تکه‌تکه‌شدن فرهنگی شده است. مسئله اصلی تنها نبود پاسخ به این چالش‌ها نیست، بلکه این است که چرا همچنان از پرسش و بررسی این مسائل صرف نظر می‌شود؛ موضوعی که نیازمند تحلیل عمیق‌تر است.
این پژوهش تمرکز خود را از پرسش‌ها و ساختارهای شهری رایج – که اغلب بینشی نوین ارائه نمی‌دهند – به فرآیند مشاهده و درک مسائل شهری تغییر می‌دهد. در اینجا، تعامل پویای میان جامعه، شهر و برنامه‌ریزان شهری به‌عنوان نقطه آغازی حیاتی برای تقویت گفتگو و تسهیل بررسی انتقادی در نظر گرفته می‌شود.
نگاه جدید به مسائل شهری به جای تأکید بر پاسخ‌های مستقیم، هدف این است که پرسش‌هایی ایجاد شود که به روشنگری درباره دینامیک‌های پنهان شهر و تعاملات اجتماعی در آن کمک کنند. این فرآیند می‌تواند بستری برای بازاندیشی سیاست‌ها و هنجارهای موجود فراهم کند و زمینه‌ای برای کشف ارزش‌های مغفول مانده و تقویت انسجام اجتماعی و فرهنگی ایجاد نماید.
پلتفرم [بستر صفر] پیشنهاد می‌کند که حل مسائل شهری باید از لایه‌های عمیق‌تر انسانی و فرهنگی آغاز شود، جایی که ارزش‌های مشترک و احساس مسئولیت اجتماعی به ابزارهایی برای مقابله با چالش‌های مدرن تبدیل می‌شوند.